9.9 KM. v.v. trail van 830m. -1090m.

13 juni, donderdag
Vandaag beter wat de adem betreft. 15 graden en zon! Dus startklaar om lekker ver te lopen. Eerst een grote kop koffie op terras en kleine colibri bewonderd. Ongelofelijk klein, super snel en grappig.
We reden 40 km het Wells Gray Provincial Park in.Onderweg zagen we weer een bruine beer langd de weg. Hij/zij keek naar de auto en verdween het bos in!
De Pyramid Mountain Trail zou volgens de kaart drie en een half uur lopen zijn. Starttijd 11.30 uur. We hebben de gehele route niemand gezien: heerlijk zo n rust, alleen wat vogels gehoord. Maar vanwege de mogelijke beren hebben we liedjes gezongen...(Jo met de banjo, mien met de mandoline...ik zag 2 beren...enz!) Na een half uur begon het te regenen en later zelfs te hagelen! Even schuilen onder een dikke dennenboom. Ook een foto gemaakt van de hagelsteen. Daarna weer verder en al snel was het te warm met de jassen dus alles weer los geknoopt. Het begon langzaam steeds steiler te worden. Na 3 km gingen we echt in haarspeldbochten steil omhoog. Het moment dat we de top bereikten was onvergetelijk!! prachtig uitzicht op de sneeuwtop verderop. Ook de waterdamp van enkele watervallen onder ons konden we goed zien tussen de bomen. We hebben een kwartiertje van de zon en de rust genoten. Maar de muggen maakten het minder aangenaam. We waren wel goed ingesmeerd maar het zoemen is ook niet leuk.
De terugweg ging niet eens zo heel veel sneller, mede omdat ik van de vele bloemen en planten nu ook foto s wilde hebben. Leon kan daar niet warm voor lopen (wel toepasselijk nu!) Zodat ik mijn wandelmaatje Karin nu echt miste, hij keek nog beledigd ook toen ik hem dat vertelde.
Om kwart over 3 kwamen we bij de auto terug. Dus buiten de beide malen pauze hadden we precies 3.5 uur gelopen. Toch was ik echt niet moe en had helemaal niet gehoest! Dankzij de regen en schone lucht denk ik.
Daarna zijn we nog drie watervallen gaan bekijken. Je kunt er vrij dichtbij parkeren, soms 5 , 10 of 2 minuten naar toe lopen.
Eenmaal kwamen we twee mensen tegen die belletjes in hun zak hadden en moesten daar stiekem om lachen omdat het daar tussen de mensen zo grappig klonk en wij aan ons zingen in het stille woud dachten!
De Helmcken Falls (173m hoog) vonden wij niet zo indrukwekkend (stonden er vrij ver vanaf en zijn verwend in IJsland)
Daarna zijn we 25 km verder naar het noorden gereden in het park en hebben we het echte Clearwater lake bekeken. Kregen daar uitleg op onze vragen over de ronde poepjes die wij in het woud zagen. Die bleken van de Moufs (soort Elanden) te zijn. Dus niet van de beren zoals ik dacht!
Nee de beren maken grote zwarte hopen poep zei die dame! Die hadden we niet gezien, dus voor niets liedjes gezongen.....?
De Dawson Falls ( 18 m hoog en 91 m. breed) vonden we wel geweldig!! Je kon het water boven de waterval bijna aanraken en het was een prachtig brede stroom, de zon stond op het schuim dat donderend omlaag spatte. Het leek wel een enorme grote ijs-spons waar we bovenop keken, Fantastic (zoals ze hier zeggen)
De Spahats Falls (73 m hoog) was weer heel anders, smal maar hoog en daar waren de wanden prachtig gekleurd, rood, blauw oude lava lagen. Ook mooi.
Om 19 uur reden we Clearwater weer in en lieten we het park achter ons. Vuil, nat en zeer tevreden hebben we lekker gegeten, ik vis en Leon beef.
Thuis in ons Dutch Motel hadden we net tot 23 uur buiten gezellige muziek, van de jonge mensen op het gras. Wij zijn naar binnen gegaan toen de zon weg was omdat we genoeg hadden van de muggen. Fotootjes van onze toestellen en even kijken op de site van Barkmann is leuk nieuws van thuis. Na dit schrijven nog even Wappen en plannen maken voor morgen. Dit leven mag voor mij nog lang duren....Helaas kunnen ook vandaag geen foto s invoeren.